Καρκίνος Ορθού – Ο Ρόλος του Χειρουργού – Ομιλία 2025

Ο ρόλος του χειρουργού στην θεραπεία και την επιβίωση στον καρκίνο του ορθού. Ομιλία σε γαστρεντερολογικό συνέδριο 12/2025.

1. Βασικό μέλος της διεπιστημονικής ομάδας μαζί με ογκολόγο και ακτινοθεραπευτή.
2. Πρωταρχικός ρόλος στη σταδιοποίηση και σχεδιασμό της θεραπείας (σημαντική η εκτίμηση πριν την έναρξη οποιασδήποτε θεραπείας).
3. Η επέμβαση σχεδιάζεται με βάση την αρχική θέση και μέγεθος του όγκου.
4. Κρίσιμη η ακριβής μέτρηση της απόστασης στο κατώτερο ορθό για αποφυγή κολοστομίας (ακόμα και 1-2εκ αρκούν.)
5. Συμμετέχει στη λήψη απόφασης για το αν απαιτείται προεγχειρητική (neoadjuvant) χημειοακτινοθεραπεία για τη συρρίκνωση του όγκου και τη μείωση του κινδύνου τοπικής υποτροπής
6. Ο χειρουργός ηγείται του χειρουργικού σχεδιασμού και αποφασίζει το είδος της επέμβασης
7. Αντιμετώπιση επιπλοκών (ειλεός, διάτρηση, αιμορραγία, στένωση, συρίγγια, μετακτινική κολίτιδα)

Οι εξειδικευμένοι χειρουργοί στον καρκίνο του ορθού

• μειώνουν σημαντικά τα ποσοστά τοπικής υποτροπής έως 30%
• μειώνουν την ανάγκη για μόνιμη κολοστομία έως 25%
• επιτυγχάνουν καλύτερη μελλοντική σφιγκτηριακή λειτουργία μέσω της ολικής μεσοορθικής εκτομής (TME)
• η εμπειρία συσχετίζεται με μειωμένη ακούσια βλάβη των πυελικών νεύρων (σεξουαλικές και ουρολογικές διαταραχές) και του συμπλέγματος του πρωκτικού σφιγκτήρα
• μείωση θνησιμότητας 30 ημερών κατά 35%
• επιτυγχάνουν 40% σχετική μείωση κινδύνου ειδικά σε ορθοπρωκτικές εκτομές, ανεξάρτητα από τον όγκο του νοσοκομείου, υπογραμμίζοντας τις συγκεκριμένες τεχνικές δεξιότητες του χειρουργού.

Συμπεράσματα

1. Διεπιστημονική ομάδα υποχρεωτικά για όλους τους ογκολογικούς ασθενείς
2. Χειρουργός παχέος εντέρου κύριο μέλος της ομάδας στον καρκίνο του ορθού
3. Κρίσιμη η αρχική σταδιοποίηση από τον χειρουργό για τον σχεδιασμό της επέμβασης πριν οποιαδήποτε θεραπεία
4. Η επέμβαση σχεδιάζεται με βάση την αρχική θέση του όγκου και όχι μετά που θα μικρύνει (εκτός και εάν τίθεται κίνδυνος μόνιμης στομίας και δεν το επιθυμεί ο ασθενής)
5. Εμπειρία και ειδίκευση χειρουργού αυξάνει 15-25% την επιβίωση, μειώνει 40-50% τις επιπλοκές και ειδικά τις αναστομωτικές διαφυγές και μειώνει μόνιμες κολοστομίες 25%
6. Με τη διασφιγκτηριακή ή μεσοσφιγκτηριακή (Intersphincteric) μπορούμε να διατηρήσουμε τον σφιγκτήρα ακόμα και σε όγκους που εφάπτονται στην οδοντωτή γραμμή εφόσον έχουμε 1εκ υγιές όριο.
7. Η pull-through coloanal anastomosis μπορεί να μειώσει την ανάγκη προσωρινών στομιών, να διορθώσει επιπλοκές προηγούμενων επεμβάσεων ή θεραπειών και να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία για αποφυγή μόνιμης στομίας (revision surgery).