Ορθοκυστικό συρίγγιο, μέθοδος York-Mason.

Ορθοκυστικό συρίγγιο, επιπλοκή μετά από επέμβαση για καρκίνο ορθού. Αποκατάσταση με τη μέθοδο York-Mason.

Ιστορικό

Ασθενής υποβλήθηκε τον 6/2021 σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του ορθού (σε απόσταση 10 εκ. από τον σφιγκτήρα) σε ιδιωτική κλινική. Πραγματοποιήθηκε ορθοσιγμοειδεκτομή με τελική κολοστομία και κολοβώμα ορθού μήκους 5 εκ.

Τον 5/2022, παρουσίασε κήλη παρά τη στόμια και υποβλήθηκε σε νέα επέμβαση σε δημόσιο νοσοκομείο για αποκατάσταση της κήλης και επανασύνδεση του παχέος εντέρου, με ταυτόχρονη προστατευτική, προσωρινή ειλεοστομία. Λίγες ημέρες μετά την επέμβαση, ο ασθενής παρουσίασε αποβολή ούρων από τον πρωκτό. Από τον έλεγχο διαπιστώθηκε η δημιουργία ορθοκυστικού συριγγίου.

Ο ασθενής υποβλήθηκε σε τρίτη επέμβαση, κατά την οποία έγινε εκτομή του συριγγίου και συρραφή της κύστης και του εντέρου. Παρ’ όλα αυτά, η διαφυγή ούρων από τον πρωκτό και κοπρανώδους περιεχομένου κατά την ούρηση συνεχίστηκε.

Ακολούθησε τέταρτη επέμβαση, με εκ νέου τελική κολοστομία, σύγκλειση της προσωρινής ειλεοστομίας και επιπλέον συρραφή της κύστης. Ωστόσο, το ορθοκυστικό συρίγγιο υποτροπίασε. Ο ασθενής υπεβλήθη σε δύο ακόμη επεμβάσεις διαπρωκτικής συρραφής για αποκατάσταση του συριγγίου, χωρίς επιτυχία. Συνολικά, είχε υποβληθεί σε έξι χειρουργεία.

Επέμβαση

Ο ασθενής προσήλθε στο ιατρείο μου τον 12/2023 για περαιτέρω αντιμετώπιση. Από τον έλεγχο που πραγματοποιήθηκε (ορθοσκόπηση, μαγνητική), αναδείχθηκε ευρεία επικοινωνία μεταξύ του ορθού και της ουροδόχου κύστης, με παρουσία μη απορροφήσιμων ραμμάτων.

Αποφασίστηκε η διενέργεια οπίσθιας διαορθικής διαπρωκτικής προσπέλασης κατά York-Mason, η οποία προσφέρει την καλύτερη δυνατή οπτική έκθεση του συριγγίου χωρίς να απαιτείται πρόσβαση στην κοιλιακή χώρα.

Ο ασθενής τοποθετήθηκε σε πρηνή θέση τύπου “Jack-Knife”.

Έγινε διατομή στη μέση γραμμή του πρωκτού και του σφιγκτήρα. Αναγνωρίστηκαν τα άκρα των μυών του πρωκτού (έσω, έξω σφιγκτήρας και ηβοορθικός) και σημάνθηκαν με απορροφήσιμα ράμματα για μετέπειτα αποκατάσταση. Ακολούθησε διάνοιξη του οπισθίου τοιχώματος του ορθού και αφαίρεση του τελικού άκρου του κόκκυγα για καλύτερη έκθεση, λόγω του μεγάλου μεγέθους του συριγγίου, εξασφαλίζοντας άμεση οπτική προσπέλαση.

Πραγματοποιήθηκε εκτομή του συριγγίου και συρραφή της ουροδόχου κύστης και του προσθίου τοιχώματος του ορθού κατά στρώματα, καθώς και αποκατάσταση του οπισθίου τοιχώματος του ορθού και του σφιγκτήρα.

Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή. Ο ασθενής εξήλθε τη δεύτερη μετεγχειρητική ημέρα με καθετήρα κύστης, ο οποίος διατηρήθηκε για ένα μήνα.

Συμπέρασμα

Έπειτα από έναν μήνα, πραγματοποιήθηκε κυστεογραφία για έλεγχο πιθανής διαφυγής. Δεν διαπιστώθηκε ενεργό συρίγγιο και ο καθετήρας αφαιρέθηκε. Έκτοτε, δεν παρατηρείται διαρροή ούρων από τον πρωκτό.

Ο ασθενής παραμένει με την κολοστομία, καθώς δεν επιθυμεί περαιτέρω χειρουργικές επεμβάσεις για αποκατάσταση, φοβούμενος νέα επιπλοκή ή ταλαιπωρία, καθώς πάσχει και από άλλα συνοδά νοσήματα.

Η αντιμετώπιση σύνθετων και πολύπλοκων συριγγίων μεταξύ εντέρου και κύστης ή κόλπου είναι εξαιρετικά δύσκολη και απαιτεί μεγάλη εμπειρία και γνώση τεχνικών. Ωστόσο, είναι εφικτή σε μεγάλο ποσοστό όταν απευθυνόμαστε σε εξειδικευμένους χειρουργούς.